Ata'ya Mektup

Sevgili Atam,

Son olarak sana 10.09.2006 tarihinde yazdığım mektupta, bize emanet ettiğin kutsal değer laik Cumhuriyetin üzerinde, senden sonra 55 yıllık süreç içinde oynanan oyunları belirterek üzülmene neden olmuş ve bunun ****liğini çekmiştim.

Aradan 8-9 ay gibi kısa bir sure geçmesine karşın, bu oyunların dozu o kadar arttı ki gündemi izlemekten ve olanları anlamaktan fırsat bulup yazamadım.

Şu anda, bu çirkin oyunların bozulduğunu görmenin huzuru ile olanları sana bildirmenin keyfini ve gururunu yaşıyorum.

Az kalsın laik Cumhuriyetine kastedenler başarıya ulaşarak, elimizde kalan son kale Çankaya’yı ele geçirerek kutsal emanetini kaldırıp yerine şeriat düzenini kuracaklardı. Onların bu günlere gelmesinde bizim büyük sorumluluğumuz ve savsaklamamız (ihmalimiz) vardı.

İlk mektubumda bildirdiğim 12.Eylül.1980 darbesi sonucunda, Cumhuriyeti emanet ettiğin gençlikten eser bırakmadılar. Okumayan, sorgulamayan, Cumhuriyetin değerlerini öğrenmeyen bir gençlik yaratmaya çalıştılar ve bunu başardılar.

Cumhuriyetine sahip çıkmaya çalışan biz yaşlı Kemalistlerin dışında, çok güvendiğin halkın üzerine, söylem yerindeyse ölü toprağı serpilmişti. Bu boşlukta meydanı boş bulanlar koşar adımlarla bizi orta çağ karanlığına götürüyorlardı.

Cumhuriyetle birlikte emrinle yazın hayatına başlayan devrimlerinin ödünsüz savunucusu Cumhuriyet Gazetesi, bir yıldır “?ZINISIM ADNIKRAF NİNEKİLHET” (Tehlikenin Farkında mısınız?) uyarısı ile tehlikeyi fark etmeyenleri uyarıyor ve uyandırmaya çalışıyordu.

Senin o yüce makamında oturan, ilke ve devrimlerinden en ufak bir ödün vermeyen Cumhurbaşkanı Sayın Ahmet Necdet Sezer ve ayni ölçüde devrimlerine bağlı Kahraman TSK komuta kademesinin değişik zamanlarda ki tehlike uyarıları ve devrimlerine gönülden bağlı medya köşe yazarlarının, sivil toplum kuruluşlarının katkılarıyla, yıllardır uyuyan dev, kadınıyla, genciyle, yaşlısıyla aymazlık (gaflet) uykusundan bir anda uyandı ve sel olup 14 Nisan 2007 de Tandoğan’da, 29. Nisan 2007 de Çağlayan’da, 5.Mayıs.2007 de Manisa, Çanakkale ve Marmaris’te meydanları doldurdu.

Ve

Adı “Cumhuriyet Mitingleri” olarak konulan bu görkemli uyanışla, kendilerine armağan ettiğin kutsal değerlere sahip çıkmaya başladı.

Geleceklerini karartmak isteyenleri gören ve uyanan gençlik ayni coşku ile büyüklerinin ön saflarında yerini alarak emanet ettiğin Cumhuriyete sahiplendi.

Halide Edip, Nakiye Elgün ve Müfide Ferit Tek’in torunları kadınlarımız, devrimlerinin ve aydınlanmanın yılmaz savunucusu olduğunu bir kez daha kanıtladı.


Ellerinde ay yıldızlı al bayrakları ile meydanları gelincik tarlasına dönüştüren bu görkemli topluluk, dosta düşmana duyuracak şekilde hep birlikte;

“Türkiye laiktir laik kalacak”
“Çankaya’nı yolu şeriata kapalı”
“Halkımız ayıldı İmam bayıldı”
“Çankaya’da türban istemiyoruz”
“Yurtseverim, Cumhuriyetçiyim”
“ Ne ABD, ne AB, tam bağımsız Türkiye”

Sloganları ile ortalığı çınlattı.

Sana ve devrimlerine inananların bu coşkusu görülmeye değerdi.

Devrim karşıtları bu coşkudan korktular, ürktüler. Fakat korktuklarını belli etmemeye çalışarak, laik Cumhuriyete ve Çankaya’ya sahip çıkmak üzere meydanları dolduran bu coşkulu topluluğu “Bindirilmiş Kıtalar” diye küçültmek ve aşağılamak istediler. Onlar da bu kararlı topluluğun bindirilmiş kıtalar olmadığını, tıpkı Çanakkale’de, Sakarya’da, Dumlupınar’da, Conk bayırında, İnönü’de şahlanan çılgın Türklerden oluşan “Bin Dirilmiş Kıtalar” olduğunu biliyorlardı. Ama son çırpınışla aksini söyleyerek akıllarınca yurttaşları kandırma yolunu seçerek takkıyenin son örneğini sergiliyorlardı.

Bu arada Çankaya’mızı ele geçirmek üzere dindar! olarak öne sürdükleri ve sıkmabaş eşli adayın seçim turlarına devam etmeyi de ihmal etmiyorlardı. Ancak bunda da başarılı olamadılar. Hukuk duvarına çarparak geri adım atmak zorunda kalıp adaylarını geri çektiler. Şimdilik, 22.Temmuz.2007 günü yapılacak genel seçimlerin sonuna kadar Çankaya’yı kurtarmış bulunuyoruz. Seçimlerden sonra da teslim etmeye niyetimiz yok.

İlke ve devrimlerini, her ne pahasına olursa olsun sonsuza kadar koruma ve uygarlığın en üst seviyesine taşıma görevimizin bilincindeyiz. Bunu başaracağımızdan şüphen olmasın.

Çünkü gücümüzü senden alıyoruz.

Coşkulu mitinglerimiz devam edecek. 13 Mayıs.2007 günü Kurtuluş savaşını noktaladığın uygarlığın beşiği İzmir’deyiz. 20.Mayıs.2007 günü Kurtuluş savaşını başlattığın ve bir güneş gibi doğduğun Samsun’dayız. Laik Cumhuriyet nöbetimiz “ilelebet” devam edecek. Yeter ki sen rahat uyu.

Olabilecek gelişmeleri bundan sonraki mektubumda bildireceğim.

Gönlümüzün ve dünyanın en büyük önderi ve devrimcisi, bu zor günlerimizde seni çok özlüyor ve arıyoruz.

Aziz hatıran önünde saygı ile eğilir, özlemle ellerinden öperim. 10.05.2007

Gündüz AKGÜL
Emekli Cumhuriyet Savcısı